የድብርት ታሪክ

ብሉሽ፣ ፊት ላይ ሮዝማ እና ባለ ሶስት አቅጣጫዊ ስሜትን ለመጨመር የሚያገለግል የመዋቢያ ምርት እንደመሆኑ መጠን ከጥንት ስልጣኔዎች ጀምሮ ያለው ረጅም ታሪክ አለው። አጠቃቀምግርፋትበጥንቷ ግብፅ በጣም የተለመደ ነበር። የጥንት ግብፃውያን ግምት ውስጥ ያስገቡሜካፕየዕለት ተዕለት ሕይወት አስፈላጊ ክፍል, እና ቀይ ቀለም ይጠቀሙ ነበርማዕድን ዱቄት(እንደ ሄማቲት ያሉ) ፊት ላይ ሽፍታ ለመጨመር ጉንጮቹን ለማመልከት.

በተጨማሪም, ፊትን ለማስጌጥ ሌሎች ተፈጥሯዊ ቀለሞችን ይጠቀማሉ, ፊቱን የበለጠ ጤናማ እና ደማቅ ያደርገዋል. ብሉሸርስ በጥንቷ ግሪክ ታዋቂ ነበር። የጥንት ግሪኮች ተፈጥሯዊ ቀለም የውበት ምልክት ነው ብለው ያምኑ ነበር, ስለዚህ በህዝባዊ እንቅስቃሴዎች ውስጥ ሲካፈሉ, ሰዎች ብዙውን ጊዜ የአካል ብቃት እንቅስቃሴ ካደረጉ በኋላ ተፈጥሯዊውን ጨካኝ ለመኮረጅ ቀላ ይጠቀማሉ. በዛን ጊዜ, ብሉሽ "ቀይ" ተብሎ የሚጠራ ሲሆን ብዙውን ጊዜ ከቫርሚሊየን ወይም ከቀይ ኦቾሎኒ የተሰራ ነበር. የጥንት ሮማውያንም ይህንን ባህል ወርሰዋል። በሮማውያን ማህበረሰብ ውስጥ ብዥታ በስፋት ይሠራበት ነበር፣ ጾታ ምንም ይሁን ምን፣ ወንዶችም ሆኑ ሴቶች ፊትን ለማስተካከል ቀላ ያለ ይጠቀሙ ነበር። ሮማውያን ይጠቀሙበት የነበረው ብሉሸር አንዳንድ ጊዜ በእርሳስ ይለበቃል፣ ይህ አሰራር በጊዜው ተቀባይነት ነበረው፣ ምንም እንኳን ውሎ አድሮ ለጤና ጎጂ ቢሆንም። በመካከለኛው ዘመን በአውሮፓ ውስጥ የመፍጠር ልማዶች አንዳንድ ለውጦች ታይተዋል. ከመጠን በላይ ግልጽ የሆነ ሜካፕ በተለይም በሃይማኖት ክበቦች ውስጥ እንደ ሥነ ምግባር የጎደለው ተደርጎ የሚቆጠርበት ጊዜ ነበር።

ነገር ግን፣ ብዥታ እንደ ትንሽ ጌጥ አሁንም በአንዳንድ ማህበራዊ ክፍሎች ዘንድ ተቀባይነት አለው። በህዳሴው ዘመን፣ በኪነጥበብ እና በሳይንስ መነቃቃት ፣ ሜካፕ እንደገና ፋሽን ሆነ። የዚህ ጊዜ ግርዶሽ ብዙውን ጊዜ ከተፈጥሯዊ ቀለሞች ለምሳሌ እንደ ላተላይት ወይም ሮዝ አበባዎች ይሠራ ነበር. በ 18 ኛው እና በ 19 ኛው ክፍለ ዘመን, በተለይም በከፍተኛ ክፍሎች መካከል, ብጉር መጠቀም የተለመደ ሆኗል. ከዚህ ጊዜ የሚመጣ ብዥታ አብዛኛውን ጊዜ በዱቄት መልክ ጥቅም ላይ ይውላል, እና አንዳንድ ጊዜ በክሬም ውስጥ ይቀላቀላል.

በ 20 ኛው ክፍለ ዘመን መጀመሪያ ላይ, የዘመናዊው የመዋቢያዎች ኢንዱስትሪ እየጨመረ በመምጣቱ, የብልሽት ቅርጾች እና ዓይነቶች የበለጠ የተለያየ ሆኑ. ዱቄት, ጥፍጥፍ እና ፈሳሽ ብዥቶች እንኳን በገበያ ላይ መታየት ጀምረዋል. በተመሳሳይ ጊዜ, በሆሊዉድ ፊልሞች ተጽእኖ, ብሉሽ የስክሪን ምስልን ለመቅረጽ አስፈላጊ መሳሪያ ሆኗል. ዘመናዊ ብሉሽ የተለያዩ የቆዳ ቀለሞችን እና የመዋቢያ ዘይቤዎችን ፍላጎቶች ለማሟላት ዱቄት, ፓስታ, ፈሳሽ እና ትራስ ብቻ ሳይሆን በጣም ብዙ አይነት ቀለሞች, ከተፈጥሮ ሥጋ እስከ ደማቅ ቀይ. የቀላ ታሪክ እና አመጣጥ በሰው ልጅ ማህበረሰብ የውበት እና የውበት ደረጃዎች ላይ ያለውን ለውጥ የሚያንፀባርቅ ሲሆን የመዋቢያ ቴክኖሎጂ እና የመዋቢያዎች ኢንዱስትሪ እድገትን ይመሰክራል።